wil ik jullie toch ff snel op de hoogte brengen van onze lieve hummel, de bevalling, enz.
Bij deze een diepe, diepe buiging voor alle moeders! Wat een klus, en wat heb ik dat onderschat zeg….. Ik heb 9 maanden geroepen: “Ach, dat flik ik wel!”
Nou, zal ff vertellen hoe t ging:
In de nacht van maandag op dinsdag werd ik ‘s nachts om 2.10uur (Je moet ivm het tijdsverschil overal ff 6 uur bij rekenen, da’s dan de Nederlandse tijd) wakker omdat ik moest plassen. Toen ik aan het plassen was kreeg ik een soort krampje… Ik dacht is dit weer een voorwee of???? Ik ben eruit gebleven en een beetje gaan internetten. (Heb nog snel n berichtje hier geplaatst dat ik dacht dat t begonnen was) Ik ben gaan klokken en ja hoor, ze kwamen om de 5 minuten. Toen heb ik mijn vriend wakker gemaakt. Was wel lachen, die stond in een keer naast t bed!
Om 6 uur hebben we de verloskundige gebeld (Er zitten hier maar 2 Nederlandse verloskundige op t eiland, ik ken de onze niet anders dan met blauwe wallen onder haar ogen dus ik wilde niet te vroeg bellen) Ze zou voor t spreekuur begon komen kijken. Op t moment dat John opendeed voor haar, braken mijn vliezen! Zij wilde weer gaan,want ze vond dat ik er nog te goed uitzag enzo. Ik lag ook nog grapjes te maken, ging nog perfect! Net voor zij wilde gaan kreeg ik een wee en ik begon automatisch te persen! Wat is dat gek zeg…. Gaat helemaal vanzelf! Ik hoorde haar bellen naar de Kraamkliniek en zeggen: “Bel de boel maar af, ze heeft al persweeen!”
Toen kreeg ik dus perswee na perswee en t schoot niet erg op. De verloskundige snapte er niks van en vroeg of ik vroeger veel gesport had. John vertelde dat ik jaren heb paardgereden…. Vandaar dus! Die spieren waren zo supersterk dat ik al ruim een uur lag te persen en ze kwam maar niet voorbij een bepaald punt! Ik was echt kapot! Toen zag John de vk en de kraamverzorgster knikken naar elkaar en werden de spulletjes erbij gepakt om te knippen. Daar heb ik dus helemaal niets van gevoeld! Wel heb ik liggen roepen: “Knip maar, knip maar!” Ik was zo moe, ik wilde echt dat t voorbij was! Na die knip is ze met de volgende perswee, om 10.15uur geboren, onze kleine Tara!
Wat is dat een onwerkelijk moment zeg….. Alles is opgenomen op band en ik heb gister een stukje terug zitten kijken. Complete verbazing bij zowel John als mij zie je…. Zo gek, je bent zwanger, je weet wat er gaat gebeuren maar zodra ze er is….. Echt heel bizar!
De vk heeft me keurig gehecht. Wel was t een flinke knip dus daar heb ik nu best veel last van… Maarja, 1 blik op dat mooie meisje en je voelt nix meer hoor!! Nu is het echt genieten…. Ik dacht woensdagavond nog wat ik nou gedaan heb de afgelopen anderhalve dag: KIJKEN!! Ik heb alleen maar verliefd naar haar liggen kijken!
En lachen, ze werd geboren met: Joekels van nagels! Kind van haar moeder…..
Jullie echt super bedankt voor alle lieve reacties joh! John had ze allemaal voor me uitgeprind omdat ik nog niet mijn bed uit kon. Ik wachel sinds vanochtend een beetje rond (mevrouw Wijdbeens!) dus ik zal snel wel weer veel te vinden zijn hier hoor!! (En dan gaat t weer over nagels! Hahaha!)
Groetjes, Danielle